RABBITHOLE

​

Ομάδα ΡΑΔΙΑΤΕΡ - Φιλιππία Κοντογιαννακοπούλου | “Η περίπτωση ενός ονείρου”

​

Βασισμένο στο: Metamorphosis of Narcissus, 1937 - Salvador Dali

 

Η παράσταση επιχειρεί να ρίξει φως σε υποσυνείδητες πτυχές του εαυτού. Είναι άραγε αυτές δημιουργήματα της φαντασίας του, άλογες εικόνες και πράξεις ή μήπως είναι περιστατικά που συμβαίνουν κάτω από ένα ονειρικό πέπλο; Πως είναι σε αυτή την περίπτωση οι μορφές των ατόμων που μας περιβάλλουν; Είναι «κανονικές» ή το μυαλό μας τείνει να τις «κανονικοποιεί»;

Ίσως η ορθολογικότητα να αποτελεί χαστούκι στην απελευθέρωση της σκέψης προς μία αποδομημένη μη-Λογική. Ίσως αποτελεί παραμόρφωση της εξιδανικευμένης εικόνας που σφυρηλατείται σαν άγαλμα μέσα στα μονοπάτια του νου. Η τάση να ξεφύγουμε απο την κανονικότητα είναι τόσο δύσκολη όσο το σπάσιμο ενός κουκουλιού, όσο η ατέρμονη προσπάθειά μας να ενηλικιωθούμε ενώ ακόμα βρισκόμαστε μέσα στη μήτρα.

Κι όμως, μέσα σε αυτό το πλέγμα συνάψεων υπάρχουν υποκείμενα που μένουν ουδέτερα, άπραγα στο χωροχρόνο σαν απλοί παρατηρητές. Ανιχνευτές εντυπώσεων, καταγραφείς απόψεων.

Θα μπορούσαμε να ζήσουμε κάτω απο το νερό; Να αγκαλιάζουμε χωρίς τα «σωστά» άκρα; Να αρθρώνουμε λόγο, απογυμνωμένο απο φθόγγους; Θα περιπλανιόμασταν άραγε σε μέρη γνώριμα ή σε τόπους ανοικείους; Αν κοιτάξει κανείς προς αυτήν τη κατεύθυνση θα δει το πεπρωμένο της έκστασης. 

Αυτής που έρχεται σαν υπόγεια δύναμη να ταρακουνήσει το Εγώ, να σε συντονίσει κάτω από ένα κοινό μοτίβο, να σε βγάλει εκτός εαυτού -εντός υποσυνειδήτου-. Να φέρει έτσι στην επιφάνεια την οριακότητα της διάβασης απο το άλογο στο έλλογο, από το όνειρο στην πραγματικότητα, από το πραγματικό στο φανταστικό, από το συνειδητό στο υποσυνείδητο.

 

Στη παράσταση ακούγονται αποσπάσματα απο το βιβλίο του Carlos Castaneda, Η Τεχνη των Ονειρων (1994)

 

Χορογραφία: Κοντογιαννακοπούλου Φιλιππία

Βοηθός Χορογράφου: Αλεξανδράκη Βίκυ

Εικαστική Επιμέλεια/Σκηνικά/Κουστούμια: Μπουλή Παναγούλα

Βίντεο: Μαρίζα Παπαδημητρίου

Μουσική Σύνθεση/Κρουστά: Κασαβέτης Γιώργος

Κοντραμπάσο: Κρασάκη Νίκη

Λύρα: Αρβανίτης Ανδρέας

Ηλεκτρική Κιθάρα: Μπακόπουλος Κώστας

Χορεύουν: Αλεξανδράκη Βίκυ, Γουλιέλμου Δανάη, Ηλία Ισιδώρα, Κούρου Ν. Καλλιόπη,

Μόκα Κλειώ, Μπογέα Ζωή, Τσαπέκου Μαρίνα

Υπεύθυνη Eπικοινωνίας: Εξάρχου Ολυμπία

 

Ευχαριστούμε την Ιδιωτική Επαγγελματική Σχολή Χορού Ακτίνα για την υποστήριξή της.

 

​

Βιβή Μπρακουμάτσου | "Αρτηρία"

​

Η χορογραφία είναι εμπνευσμένη από τον πίνακα «Δύο Φρίντες», της Φρίντα Κάλο. Απεικονίζει την ίδια γυναίκα σε δύο διαφορετικές εκδοχές, που όμως έχουν άμεση σύνδεση η μία με την άλλη.

Αυτός ο πίνακας θα μπορούσε να είναι η προσωποποίηση της εξιδανικευμένης πλευράς του εαυτού μας και αυτής που κάνει λάθη, που «αμαρτάνει». Αυτές οι δύο πλευρές υπάρχουν στον κάθε άνθρωπο και είναι άρρηκτα συνδεδεμένες ,αφού προέρχονται από το ίδιο άτομο.  Η «αμαρτωλή» πλευρά του εαυτού μας έχει ως σκοπό την εξιδανικευμένη μορφή και μέσα από τα σφάλματά της εξελίσσεται προς αυτήν, η δε εξιδανικευμένη δεν απορρίπτει την άλλη γιατί χάρη σε εκείνη έφτασε σε αυτό το ιδανικό σημείο.

Η μία πλευρά τροφοδοτεί την άλλη, όπως και το αιμοφόρο αγγείο τις «Δύο Φρίντες»

​

Σύλληψη – Χορογραφία :Βιβή Μπρακουμάτσου

Ερμηνεία : Βιβή Μπρακουμάτσου, Λίνα Ευσταθίου

​

​

Φ /2 - Βαρβάρα Μπαρδακά & Φώτης Τσαλουμάς | "Εμπειρία Ξένων Σωμάτων|51η"

 

Το έργο αυτό είναι εμπνευσμένο από το γλυπτό του Salvador Dali «Το Ανθρωπομορφικό Ερμάριο» του 1982, το οποίο  αποτελεί σχεδόν πιστή τρισδιάστατη αναπαραγωγή του ομώνυμου πίνακα που ζωγράφισε το 1936,
46 χρόνια πριν το θάνατο της γυναίκας του  Γκαλά.

Το λογοπαίγνιο «chest of drawers» που αρχικά φάνηκε διασκεδαστικό στον Dali, απέκτησε άλλο νόημα αργότερα. Μετά το θάνατο της γυναίκας του, ο Dali βλέπει πλέον στον πίνακά  του «Anthropomorphic Chest of Drawers”  τη μορφή της Γκαλά και το μετατρέπει σε γλυπτό, απαθανατίζοντας μέσα σε αυτό την εύθραυστη ισορροπία του ανθρώπου μεταξύ παραίτησης και ανασυγκρότησης.

Υιοθετώντας αυτή τη μετέωρη στάση του «Ανθρωπόμορφου Ερμαριού», το χρησιμοποιούμε ως δοχείο που θα φιλοξενήσει την διαδικασία κάθαρσης του εκάστοτε ήρωα που θα μπορούσε να είναι στη θέση αυτή και να είναι ο καθένας από εμάς. Ο performer ενσωματώνοντας  αυτή την στάση, καλείται να βιώσει και να ταυτιστεί με το συναίσθημα που  αυτή προκαλεί και στη συνέχεια να δώσει κινητικά τη δική του λύση.

​

Κινητική Ερεύνα & Performance: Πωλίνα Χρυσάφη, Βαρβάρα Μπαρδακά
Δημιουργία & Απόδοση Concept, Επιμέλεια Κινητικής Έρευνας & Φώτα: Φώτης Τσαλουμάς
Ηχητική Σύνθεση: Γιάννης Μπαρδακάς

​

​

KN - Καρολίνα Θελερίτη & Νικολέτα Κουτίτσα | “This is not what you see”

​

Το "This is not what you see" ξεκίνησε με αφορμή τις ιδέες  και τους πίνακες του  Ρενέ Μαγκρίτ και πιο συγκεκριμένα από τους «Οι ερωτευμένοι» (1928) και «Η αναπαραγωγή απαγορεύεται» ( 1937) .
Πώς μπορείς να αφήσεις χώρο να δεις κάτι που δεν έχεις ξαναδεί ,στην θέαση κάτι πολύ οικείου;
Δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ του τι είναι πραγματικό, τι μπορούμε να δούμε ή έχουμε δει και τι θέλουμε πραγματικά να δούμε προσπαθούμε να δώσουμε νέες ερμηνείες σε γνώριμα αντικείμενα και καταστάσεις. Το ζήτημα δεν είναι η ομοιότητα του αντιγράφου με το πρότυπο, αλλά κατά πόσο μπορεί το πραγματικό να ανταποκριθεί στη νοηματοδότηση που του αποδίδει το αντίγραφό του.

Σύλληψη/ χορογραφία : Καρολίνα Θελερίτη και Νικολέτα Κουτίτσα

Χορεύουν :  Καρολίνα Θελερίτη και Νικολέτα Κουτίτσα

​
 

Μήδεια Κάστανου | "εμ-μένω"

​

Εμμένω 
[<αρχ. ἐμμένω < ἐν + μένω],
 υποστηρίζω επίμονα και ανυποχώρητα τις θέσεις και απόψεις μου.

Με αφορμή το Φεστιβάλ Χορού RabbitLab 2.0 με θέμα τη ζωγραφική αντλήθηκε έμπνευση από τον πίνακα το πορτραίτο του Μαρινέττι του Κάρλο Καρρά και σε συνδυασμό με την ευρύτερη σχέση-διάλογο που είχε αναπτυχθεί την περίοδο του Φουτουρισμού μεταξύ του Μουσολίνι και των καλλιτεχνών δημιουργήθηκε το έργο "εμμένω".
Μέσα από τον πίνακα το έργο μελετά την πρόσκρουση, διόγκωση, τη γιγάντωση της εμμονής και της εμμονικής συμπεριφοράς που εντοπίστηκε στην ανάγνωση της σύγχρονης με το κίνημα του φουτουρισμού πραγματικότητας από το ίδιο το κίνημα. 
Προκύπτει ένα ντουέτο, του οποίου τα συστατικά – πρόσωπα ίσως δεν συναντιούνται  ποτέ. Ή συναντιούνται. Ή γίνονται ένα. 
Ενδεχομένως και να ταυτίζονται. Η θέληση του ενός για την κίνηση του άλλου. 
Η εμμονική αλλαγή των εικόνων και των ρόλων. 
Η απόφαση για το εμμονικό. 

Χορογραφία: Μήδεια Κάστανου
Χορεύουν: Χαρά Καλογεροπούλου, Μήδεια Κάστανου
Επιμέλεια ήχου: Μαριλού Ανδρίκου, Μήδεια Κάστανου
Επιμέλεια εικόνας: Μήδεια Κάστανου, Μαριλού Ανδρίκου

 

Ο Ω | "ΜΑΔΡΕΝ"

​

“...Παρουσιάζει επίμονα την ίδια εικόνα: Ενός απελπισμένου

κόσμου όπου μια πρωτόγονη μορφή ζωής αγωνίζεται να επιβιώσει…”

αναφορά στον Yves Tanguy (H.H. Arnason, 2005)

Σε ορισμένα όνειρα η πραγματικότητα παραμορφώνεται, καθώς γινόμαστε

παρατηρητές ακόμα και του εαυτού μας. Ο χώρος είναι ρευστός και

μεταβαλλόμενος, καταστρέφεται και ξανακατασκευάζεται διαρκώς.

Ο καθένας τον βιώνει διαφορετικά ενώ γίνεται μέρος εικόνων που δεν ελέγχει.

Η παράσταση δομείται σαν ένα αρχείο οπτικών εντυπώσεων αλλεπάλληλων συνειρμών,

καθώς προσπαθεί συνεχώς να ανακαλύψει και να αναμετρηθεί με το αναπάντεχο.

​

Χορευτές: Αγγελική Μέλη, Δήμητρα Παπανικολάου, Λουκία Κουβάτα

Μουσικοί: Λάμπρος Ζαφειρόπουλος, Σπύρος Χαρμάνης

​

​

Quo Vadis Dance Company | "Adspectus"

​

Απορρίφτηκε από τον κόσμο της τέχνης και τιμήθηκε από τους μαθηματικούς... απέρριψε τις προσπάθειες του Mick Jagger και του Stanley Kubrick για προσωπικές σχέσεις. Ποιος ήταν λοιπόν ο μυστηριώδης MC Escher, ο δάσκαλος της ψευδαίσθησης;

Κοιτάζοντας τα έργα του M.C.Escher δημιουργείται στον θεατή η εντύπωση του ακατόρθωτου και του πραγματικού ταυτόχρονα. Σπάει όλους τους ανθρωπίνους περιορισμούς σε σχέση με τις γνωστές διαστάσεις του χώρου και του χρόνου, της προοπτικής και της αποτύπωσης τους.

Οι βασικές αρχές της μουσικής και της γεωμετρίας όπως το ρυθμικό μέτρημα 4/4  (τετράγωνο) και 3/4  (εξάγωνο), η σπείρα, τα πολύγωνα, και η έννοια του άπειρου, ανοίγουν καινούριες δυνατότητες και πρακτικές στον καμβά της σκηνής  τόσο χωροταξικά όσο ρυθμικά και μορφικά. Τα έργα του δίνουν μια εικόνα παραποίησης-παραμόρφωσης της πραγματικότητας, μεταμόρφωσης του οικείου στο απρόσμενο που τελικά οδηγεί τον θεατή σε ένα μεθυστικό ταξίδι ψευδαισθήσεων.

 

Χορογραφία / Ερμηνεία: Στέλλα Μαυροειδή, Δανάη Πάνου, Μαρίνα Πινιατώρου, Ζαφειρία Τσιρακάκη

Μουσική Σύνθεση: Πέτρος Βουδούρης

Video Art: sick my duck.sound&vision
Κατασκευή σκηνικών: sick my duck.lab

Παραγωγή: Quo Vadis Dance Company

​

​

Αριάδνη Παπαπαναγιώτου | "Το Πάρτυ"

​

“To πάρτυ”
#Ποιός θα χορέψει πρώτος?
#Ποιός θα φύγει με παρέα?
#Ποιός θα νιώσει πιο μόνος από ποτέ?
#Ποιός τελικά κινεί τα νήματα?
Ο ανατρεπτικός πίνακας του Umberto Boccioni , “The Laughter” μας έδωσε την έμπνευση και θέσαμε τους κεντρικούς χαρακτήρες του στο φαντασιακό περιβάλλον ενός πάρτυ ! Εσείς πηγαίνετε σε πάρτυ?...

Σύλληψη/Σκηνοθεσία : Αριάδνη Παπαπαναγιώτου
Χορογραφία : Έμυ Αμερικάνου, Ελένη Παπαϊωάννου, Αριάδνη Παπαπαναγιώτου, Νικολέττα Σοφία
Σύμβουλος Κίνησης : Δανάη Μορφονιού
Ερμηνεία: Έμυ Αμερικάνου, Ελένη Παπαϊωάννου, Αριάδνη Παπαπαναγιώτου, Νικολέττα Σοφία, Έφη Σάκκουλα, Ειρήνη Κουκουλά, Σταυρούλα Βλαχοπούλου
Mentoring: Μαργαρίτα Βαρλάμου

​

​

A(r)CT - Ελένη Παπαϊωάννου | "Αργήσαμε"

​

Μία βάρκα νικητών, πολιορκημένων, διωγμένων, τουριστών, ή προσφύγων;  Καράβια γεμάτα χαμένες ελπίδες, χαμένες πατρίδες, τσαλαπατημένα όνειρα. Ασταμάτητα ταξίδια χωρίς προορισμό. Άνθρωποι που φοβούνται να κοιτάξουν πίσω και επιπλέουν στα νερά των δικών τους αναμνήσεων. Άνθρωποι που συνέχεια φτάνουν και συνέχεια φεύγουν, κρυμμένοι πίσω από πρέπει, θέλω και μη. Αυτοί που άργησαν να καταλάβουν τι τους φέρνει πάντα πίσω στην ίδια αφιλόξενη γη.

​

Ιδέα και κατεύθυνση: Ελένη Παπαϊωάννου

Χορογραφία και ερμηνεία: Ελένη Παπαϊωάννου, Κωνσταντίνος Ρέγκλης, Ελισάβετ Ρέγκλη, Μιχάλης Σαγάνης και Νικολέττα Σοφία

​

​

Ηώς Αντωνοπούλου | "Discotheque"

​

Όταν το 1941 ο Υπουργός Προπαγάνδας της Ναζιστικής Γερμανίας, Paul Joseph Goebbels, απαγόρευε τη ζωντανή μουσική στα Jazz Clubs στο Παρίσι, κανείς δεν φανταζόταν ότι ταυτόχρονα δημιουργόταν ένα πολιτιστικό κίνημα, το οποίο θα τροφοδοτούσε τη νεολαία με πρωτόγνωρα κοινωνικά στοιχεία και χαρακτηριστικά (συμπεριφορά, ντύσιμο, μουσική, μόδες κ.ο.κ.)...

Η Discotheque γεννήθηκε μέσα στον πόλεμο, άλλαξε μορφές, εξελίχθηκε και φιλοξένησε τις μουσικές, αλλά και χορευτικές, ανησυχίες πολλών γεννιών έκτοτε.

Η καλλιτεχνική ομάδα GaiaArtGroup με αφορμή τον ομόνυμο πίνακα των Yosef Reznikov και Oleg Shkred (RESH ART), δημιουργεί μια παράσταση-καταγραφή των μορφών της Discotheque, όπως αυτή εξελίχθηκε από τη δεκαετία του '40 έως τη δεκαετία του '80 που σταδιακά η πορεία της ολοκληρώνεται.

Πέντε χορευτές, χρησιμοποιούν τα εκφραστικά μέσα του σώματός τους (χέρια, πόδια, κεφάλι) σε ένα σύγχρονο "κουκλοθέατρο”, την ιστορία πλαισιώνει η μουσική, ενώνοντας τα χαρακτηριστικά των δεκαετιών που μεσουράνησε η Discotheque.

Παράλληλα εξετάζονται σημαντικά γεγονότα της εποχής, τα κινητικά μοτίβα, η αλληλεπίδραση των ατόμων μέσω του φλερτ και ο τρόπος που η κάθε γεννιά αντιλήφθηκε την έννοια της "διασκέδασης".

 

Το έργο εμπνεύστηκε από τον ομώνυμο πίνακα των RESH - ART.

 

Σύλληψη/Χορογραφία/Performance: Ηώς Αντωνοπούλου

Χορεύουν: Κατερίνα Αθανασιάδη, Γιώργος Βρατσάλης, Emily Downs, Niko Ilias König, Μαριάννα Λάζαρη

 

Μουσικές επιλογές: Στάυρος Μούτσελος

Φωτογραφίες: Κώστας Καλατζόπουλος

Σκηνικά/Κοστούμια/Music mix: Ηώς Αντωνοπούλου

​

​

Ε3 - Έμυ Αμερικάνου, Ερικέτη Ανδρεαδάκη, Ελένη Παπαϊωάννου | “Man in Bowler Hat”

​

Ποιός είναι ο άνθρωπος με το καπέλο; Ο μη ασυνήθιστος και παράλληλα μυστήριος πρωταγωνιστής των έργων του Μαγκρίτ μας καλεί να τον γνωρίσουμε. Μέσα απο ένα παιχνίδι κρυμμένου και φανερού θα επιχειρήσουμε να κοιτάξουμε πίσω απο το φαίνεσθαι και να διειδύσουμε στον εσωτερικό του κόσμο, στα κίνητρα και στα πάθη του.

Χρησιμοποιώντας τη συνειρμική σκέψη, το τυχαίο και το παράλογο επιχειρούμε να ρίξουμε φως στο μυστήριο του ανθρώπου με το καπέλο. Είναι ένα μυστήριο που ζητάει λύση, ή είναι απλώς το άγνωστο;

​

Χορογραφία/ Ερμηνεία: Έμυ Αμερικάνου, Ερικέτη Ανδρεαδάκη, Ελένη Παπαϊωάννου Μουσική Σύνθεση και Επιμέλεια: Δημήτρης Σακελλάρης

​

Niko Ilias König | "Incognito"
 

Ο καθένας από εμάς υποφέρει από τους περιορισμούς του "συστήματος". Είμαστε πάντα απασχολημένοι πάντα στον "αυτόματο πιλότο" και αναβάλλουμε τα όνειρά μας και τους στόχους μας για την επόμενη μέρα. Καταπίνουμε τα συναισθήματα και τις απόψεις μας, με φόβο ότι θα μας κρίνουν. Γινόμαστε στερεότυπα, μας βάζουν ταμπέλες, μπαίνουμε σε "κουτιά". Άρα... ζούμε πραγματικά τη ζωή ως ο αληθινός εαυτός μας ή απλά κρυβόμαστε όλοι πίσω από τις μάσκες; Το «INCOGNITO» βασίζεται στους πίνακες "Son of Man" και "the Lovers II" του René Magritte και διερευνά όλες αυτές τις απογοητεύσεις αλλά και τη δυνατότητα αλλαγής. Ίσως το μόνο που χρειαζόμαστε είναι μια μικρή ελπίδα...

​

Χορογραφία: Niko Ilias König

Βοηθός χορογράφου: Emily Downs

Χορεύουν οι: Ηώς Αντωνοπούλου, Γιώργος Βρατσάλης, Emily Downs, Niko ilias König

 

​

Ιωάννα Τόλιου | "The Mystery of the Horizon"

​

Η χορογράφος/χορεύτρια Ιωάννα Τόλιου δημιουργεί το έργο “The mystery of the horizon” στα πλαίσια του φεστιβάλ σύχρονου χορού «Rabbithole 2.0». Το έργο είναι εμπνευσμένο από τον ομότιτλο πίνακα του υπερρεαλιστή ζωγράφου René Magritte.

Στον πίνακα τρεις άντρες, φαινομενικά πανομοιότυποι με μαύρα κουστουμια και μαύρα ψηλά καπέλα, βρίσκονται σε ένα εξωτερικό σκηνικό την ώρα του λυκόφωτος. Παρ’όλο που φαίνεται να μοιράζονται τον ίδιο χώρο, ο καθένας βιώνει τη δική του ξεχωριστή πραγματικότητα, αφού ο καθένας κοιτάζει σε διαφορετική κατεύθυνση.

Στη χορογραφία οι τρεις χορεύτριες, μοιράζονται και αυτές τον ίδιο σκηνικό χώρο. Ξεκινώντας ως μια μονάδα και ακολουθώντας ίδιο μοτίβο κινήσεων, ακολουθούν μια κοινή πορεία πάνω στη σκηνή. Αρχικά φαίνονται πανομοιότυπες, δίνοντας στον θεατή την εντύπωση πως πρόκειται για ένα σώμα. Όμως στην πορεία και υπό την καθοδήγηση της μουσικής, η κάθε μία θα ακολουθήσει το δικό της κινητικό δρόμο, αποτυπώνοντας τη δική της κινησιολογική ταυτότητα πάνω στην ίδια σκηνή.

Σε αυτή τη χορογραφία η χορογράφος επιλέγει τρία σώματα να αλληλεπιδρούν στον ίδιο χώρο αρχικά πανομοιότυπα και σταδιακά να αποκτούν διαφορετική κινησιολογία και κατεύθυνση με απότερο

στόχο να συντονιστούν στον ίδιο χώρο, διατηρώντας όμως την ατομικότητα του ο καθένας.

​

Ιδέα / Σύλληψη / Χορογραφία: Ιωάννα Τόλιου
Μουσική Επιλογή: Ιωάννα Τόλιου
Χορεύουν: Ηλεκτρα Βασιλικού, Ρέα Μεσολωρά, Νίκη Παούρη

 

​

​

​